1962: Polityka orientacji na Zachód i Wschód (Konrad Adenauer, Willy Brandt)

Prezydent Francji Charles de Gaulle i kanclerz Niemiec Konrad Adenauer podczas spotkania 4 września 1962 | Kanclerz Niemiec Willy Brandt klęczy przed Pomnikiem Bohaterów Getta w Warszawie 7 grudnia 1970

Celem polityki zagranicznej Konrada Adenauera, pierwszego kanclerza Republiki Federalnej Niemiec (1949-1963), była integracja RFN z państwami zachodnimi na gruncie demokracji i zachowania suwerenności, a także zjednoczenie Niemiec. Poprzez międzynarodowe umowy Adenauer doprowadził do integracji RFN z państwami zachodnimi przy zachowaniu własnej suwerenności. Jednak wraz z zacieśnianiem stosunków z Zachodem coraz bardziej oddalał się cel zjednoczenia obu istniejących państw niemieckich. Podział Niemiec wydawał się pogłębiać.

Willy Brandt, kanclerz RFN w latach 1969-1974, starał się zmienić istniejący stan rzeczy, dążąc w polityce zagranicznej do zbudowania mostów w stronę państw wschodnioeuropejskich i zbliżenia Wschodu i Zachodu. Nawiązał dobre kontakty ze Związkiem Radzieckim oraz z Polską, której stosunek do RFN był silnie obciążony ostatnią wojną. Willy Brandt klękając przed Pomnikiem Bohaterów Getta w Warszawie 7 grudnia 1970 roku wyraził żal i poczucie winy wszystkich Niemców wobec polskich ofiar wojny. Układy z Niemiecką Republiką Demokratyczną doprowadziły do normalizacji stosunków wewnątrz niemieckich i utorowały drogę do przezwyciężenia podziału Niemiec. Konrad Adenauer doprowadził do pojednania z Francją, a Willy Brandt poprawił stosunki z państwami wschodnioeuropejskimi.

Mariengymnasium Pbg.: Anna-Lena Grote, Dominique Pott, Silke Falk, Amrei Borghardt,