50 r.n.e.: Ren granicą Cesarstwa Rzymskiego - podział Holandii

W pierwszym stuleciu przed Chrystusem Juliusz Cezar zdobył Galię, dzisiejszą Belgię, południe Holandii i niemieckie tereny położone wzdłuż Renu, który stanowił naturalną granicę rzymskiego cesarstwa zwaną „limes”. Wojsko oraz kupcy korzystali z drogi biegnącej wzdłuż lewego brzegu Renu, prowadzącej z Kolonii (Colonia Agrippina) do Brittenburg koło Katwijk. Rzymianie budowali przy niej warownie, z których kilka przekształciło się później w miasta, np. Utrecht (Ultra Trajectum) lub Nijmegen (Noviomagus). Miasta powstawały także w miejscach przepraw rzecznych, czego znamienitym przykładem jest Maastricht (Mosae Trajectum). Obszary znajdujące się na granicy imperium rzymskiego były zamieszkane i strzeżone przez sprzymierzone z Rzymianami plemiona Celtów i Batawów. Tereny po drugiej stronie Renu zamieszkiwały niezależne od Rzymian plemiona Fryzów i Sasów, które prowadziły z Rzymianami handel z wykorzystaniem monet rzymskich jako środka płatniczego. Coraz większe wymagania Rzymian wobec Batawów doprowadziły do ich zbrojnego powstania pod wodzą jednookiego Juliusza Cywilisa. Powstanie zostało rozgromione przez Rzymian w 70 roku naszej ery. Kiedy około 300 roku naszej ery rozpadło się imperium rzymskie, przestały także istnieć fortyfikacje „limes”. Germańskie plemiona Franków przekroczyły Ren i opanowały kraj Batawów. klawisz