1989: Val van het communisme in Polen

Het protest van de Poolse bevolking tegen het communisme in 1980 en het ontstaan van " Solidarność " dwong de regering tot een snelle reactie. Op 13 december 1981 riep Generaal Wojciech Jaruzelski in Polen de staat van beleg uit. De reeds behaalde burgerrechten werden met geweld terzijde geschoven. Solidarność en andere organisaties werden illegaal verklaard, duizenden Polen zaten weer in de gevangenis en bij de confrontaties met de regering vielen doden. Korte tijd later functioneerde de vakbond weer ondergronds en er werd weer gestreden voor de vrijheid. Represailles tegen de bevolking en de catastrofale economische toestand in het land leidden tot een sterke isolatie van de regering, die slechts door haar machtsapparaat staande kon blijven. De boycot van de Pools regering door de westerse staten, hun sympathie en hulp aan Solidarność en de Pools bevolking bemoeilijkten de positie van de regering steeds meer. In het voorjaar van 1989 kwam het tot gesprekken tussen de communistische leiding en vertegenwoordigers van de bevolking, de zogenaamde Ronde Tafel Gesprekken, die tot gedeeltelijk vrije verkiezingen leidden. Op 4 juni 1989 kreeg het Burgercomité Solidarność bij de Senaatsverkiezingen 99 van de 100 mandaten en bij de vrije parlementsverkiezingen alle 161 zetels. In september 1989 ontstond in Polen de eerste niet- communistische leiding onder minister-president Tadeusz Mazowiecki. De nederlaag van de communisten in Polen had een voorbeeldfunctie voor de Oostblokstaten, die vervolgens, in het kader van de omwenteling, hun onafhankelijkheid verkregen. Duitsland herenigde zich, de Sovjet-Unie werd ontmanteld. omhoog