1939: Wybuch II wojny światowej. Agresja na Polskę

Podział Polski w 1939 przez Niemcy i Związek Radziecki na mocy paktu Mołotow – Ribbentrop

Ideologia faszystowska stworzona i rozpropagowana w Niemczech przez Adolfa Hitlera stała się punktem wyjścia do opracowania przez Rzeszę Niemiecką planów podboju Europy. Po włączeniu Austrii do Niemiec w 1937 roku oraz po dokonaniu rozbioru Czechosłowacji w 1938 przyszła kolej na Polskę. Odmowna odpowiedź rządu polskiego na żądania terytorialne Niemiec pokazała A. Hitlerowi, że Polską można zawładnąć tylko w drodze wojny. Aby zapewnić sobie gwarancję sukcesu w wojnie z Polską, wódz III Rzeszy zaproponował Józefowi Stalinowi, przywódcy drugiego totalitarnego mocarstwa europejskiego, współudział w agresji i podziale łupów. Sprawa została sfinalizowana zawarciem paktu o nieagresji między Niemcami i Związkiem Radzieckim 23 sierpnia 1939 roku, znanym jako układ Ribbentrop-Mołotow. Zawierał on tajne protokoły, w których obie umawiające się strony dokonały rozbioru Polski wzdłuż linii czterech rzek: Pisy, Narwi, Wisły i Sanu. 1 września 1939 roku Niemcy hitlerowskie dokonały napaści na Polskę, 17 września do agresji przyłączył się Związek Radziecki. Bohaterska obrona ojczyzny trwała do 5 października, wtedy ostatnie oddziały Wojska Polskiego złożyły broń. Rozpoczął się okres okupacji, do 1941 roku niemieckiej i radzieckiej, a później już tylko niemieckiej.

Okres okupacji to czas nieustannej podziemnej walki zbrojnej z okupantem. To czas eksterminacji narodu polskiego i zagłady narodu żydowskiego, których symbolem stało się Auschwitz. To również czas gehenny Polaków na wschodzie, której symbolem jest Katyń - miejsce wymordowania tysięcy polskich oficerów.

PSP 5 im. Bolka I Świdnickiego w Strzelinie, Piotr Rozenek